De Goudse duif
van Spruijt
De oorsprong van de hedendaagse postduif wordt duidelijk in bovenstaand artikel. De kruisingen van de diverse soorten die de Belgen in de 19e eeuw toepasten, zijn tamelijk betrouwbaar vastgelegd en overgeleverd.
Een Nederlandse duivenliefhebber, C.A.M. Spruijt uit Gouda heeft in de jaren 1942 tot 1951 een interessante poging gedaan om op dezelfde manier een postduif te kweken. Hij heeft de diverse kruisingen zo goed mogelijk nagebootst om te zien of er uiteindelijk een 'echte' postduif tevoorschijn zou komen. Hij heeft het experiment beschreven in een beroemd handboek: De Postduif van A - Z, Den Haag, 1950.
Experiment
De illustratie hiernaast komt uit dat handboek en aan de hand van de genummerde foto's zullen we kort nagaan welke kruisingen Spruijt heeft toegepast.
De eerste duif die hij selecteerde (1) komt uit de Wratduivenfamilie, die werd indertijd door de Belgen "Engelse bek" genoemd. Van zo'n "Carrier" was bekend dat het een "homer" was, dus een duif die ook van ver zijn hok kan terugvinden. Die duif werd gekoppeld aan een zogenaamde tuimelaar of hoogvlieger (2), een duif die tot op grote hoogte kan vliegen en tuimelend naar beneden komt. Het resultaat was een krachtige doffer (4) die vervolgens gekoppeld werd aan een Oudhollandse Meeuw (3), door de Belgen Krawaatduif genoemd. Deze kruising leverde vrijwel zwarte vogels op, erg schuw en niet goed af te richten. Met een enkele die over voldoende oriënteringsvermogen beschikte kweekte Spruijt verder. Die zwarte duivin (6) koppelde hij aan een doffer van een kleine kropper-soort (5), waarvan we weten dat die ook al in Antwerpen werd gebruikt.Het toch wat verrassende resultaat was een blauwkras duif (7 en 8) die sprekend lijkt op de hedendaagse postduif! Spruijt heeft ze met wisselend resultaat afgericht en een enkele kon goed met de wedvluchten meekomen.
De Belgische fokkers namen er in de 19e eeuw meer tijd voor. Het was toen een intensief proces van kruisen selecteren en africhten, zo tussen 1820 en 1850. Het experiment van Spruit heeft eens te meer duidelijk gemaakt dat de moderne postduif bewust en doelgericht is gefokt in België, de bakermat van de duivensport.